Στην ομάδα αυτή ανήκουν φυλές σκύλων που έχουν εξελιχθεί σήμερα σε σκύλους συ-ντροφιάς ή φύλακες, γιατί με τις αλλαγές του τρόπου ζωής στον εικοστό αιώνα έχουν πάψει να έχουν μια συγκεκριμένη χρησιμότητα, όπως να είναι σκύλοι συνοδοί αμαξιών (π.χ. Δαλματίας), ή σκύλοι που να παλεύουν με ταύρους (π χ. Μπουλντόγκ) κτλ.
Τίποτε δεν είναι σίγουρο για την καταγωγή αυτής της τόσο δημοφιλούς φυλής. Το μόνο βέβαιο είναι ότι υπήρχε εδώ και 400 χρόνια. Σε ανάγλυφες παραστάσεις της αρχαίας Αιγύπτου, εμφανίζονται σκύλοι κουρεμένοι κατά παρόμοιο με τους σημερινούς Κανίς τρόπο, χωρίς όμως να είναι ακόμη εξακριβωμένο ότι πρόκειται για σκύλους χπς ίδιας φυλής. Τρεις χώρες διεκδικούν την καταγωγή της φυλής Κανίς- η διεκδίκηση αυτή στηρίζεται εκτός των άλλων και σε παλιούς πίνακες ζωγραφικής, παλιά συγγράμματα κτλ. Οι χώρες αυτές είναι η Γερμανία, η Ρωσία και η Γαλλία. Στη Γαλλία, ονομάστηκε αρχικά Κανίς αβιάριους ακουάντικους ή Μπαρμπέτ, ονομασία που ανήκει και σε άλλους σκύλους που κυνηγούσαν υδρόβια θηραματικά πτηνά. Στη Γερμανία, πρωτονομάστηκε Πουντλ, που σημαίνει "κάποιον που πέφτει στο νερό", λόγω της κυνηγετικής του ικανότητας στο κυνήγι θηραμάτων αυτού του είδους1 ο γερμανικός σκύλος Πουντλ ήταν μεγαλόσωμος, συνήθως κατάμαυρος. Σήμερα, θεωρείται ότι ο γερμανικός Πουντλ (πιθανώς και ο βελγικός και ολλανδικός που ονομαζόταν Πέντελ) μεταφέρθηκε στη Γαλλία, όπου απέκτησε την ονομασία Κανίς, έγινε πιο λεπτοκαμωμένος και χρησιμοποιήθηκε επίσης στο κυνήγι υδρόβιων θηραματικών πτηνών. Ο ρωσικός σκύλος Κανίς ήταν χαρακτηριστικό κυνηγόσκυλο δίωξης, λιγότερο βαρύσωμο από το γερμανικό (γι' αυτό άλλωστε χρησιμοποιήθηκε για να ελαφρύνει κάπως το βαρύσωμο γερμανικό). Από τη Γαλλία το 17ο αιώνα μεταφέρθηκε στη Μ. Βρετανία. Παρόλο ότι δεν είναι εξακριβωμένη η καταγωγή της φυλής Πουντλ, είναι σίγουρο ότι οι τρεις σημερινοί τύποι της, δηλαδή ο Κανονικός, η Μινιατούρα και ο Τόυ ή "τσέπης " προϋπήρχαν από πολύ παλιά. Ο αγγλικός Τόυ-Κανίς χρησίμευε για την ανεύρεση ειδικών μανιταριών (τρούφες).
Οι τρεις τύποι σκύλων Πουντλ έχουν κοινά εξωτερικά μορφολογικά γνωρίσματα. Διαφέρουν μόνο στο σωματικό μέγεθος.Έτσι, ο Κανονικός έχει μέσο ύψος αρσενικού από 38 cm και πάνω, η Μινιατούρα 38-28 cm και ο Τόυ 28 cm και κάτω. Το μέσο σωματικό βάρος των σκύλων των τριών τύπων είναι 22,12 και 7 Kg, αντίστοιχα. Τα κοινά μορφολογικά χαρακτηριστικά είναι: Ρύγχος μακρύ και λεπτό' αυτιά που εκφύονται στο ύψος περίπου των ματιών και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού1 ουρά που εκφύεται ψηλά και πρέπει να κόβεται στο V3 ως 1/4 του όλου μήκους της1 τρίχωμα σκληρό και πολύ κατσαρό ή με βοστρύχους1 το χρώμα του είναι μαύρο, λευκό, καστανό, βερυ- κοκί ή ασημί. Το τρίχωμα του Κανίς, συνήθως, κουρεύεται. Είναι μια συνήθεια που έμεινε από την εποχή που ο σκύλος Κανίς χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι για υδρόβια θη- ραματικά πτηνά και έπρεπε να προστατευθεί και από την υγρασία, αλλά και από τα χόρτα και τα αγκάθια που μπερδεύονταν στο τρί- χωμά του.Έτσι, επινοήθηκε ένας τρόπος κουρέματος που άφηνε γυμνά τα πίσω άκρα (για να διευκολύνεται το κολύμπι) και καλυμμένες τις αρθρώσεις (για προστασία από την υγρασία), το στήθος και τους ώμους (για προστασία των πνευμόνων). Αλλά και τα κορδε- λάκια που συνηθίζεται να βάζουν σήμερα στα Κανίς για λόγους ομορφιάς είναι απομεινάρι της παλιάς συνήθειας των κυνηγών να τα κρεμούν κατά τη διάρκεια του κυνηγιού, για να μπορούν να εντοπίζουν εύκολα το λαγωνικό Κανίς. Σήμερα, υπάρχουν διάφοροι τύποι κουρέματος, οι πιο συνηθισμένοι και αυτοί που γίνονται δεκτοί στους διαγωνισμούς ομορφιάς είναι ο ηπειρωτικός (continental) και ο αγγλικός (english saddle), καθώς και ο τύπος του κουταβιού (puppy).
Είναι ο δημοφιλέστερος ίσως σκύλος συντροφιάς, ο επικρατέστερος των αγώνων ομορφιάς και ο πρωταγωνιστής στις παραστάσεις τσίρκου. Λόγω της μεγάλης του εξυπνάδας εκπαιδεύεται εύκολα.
Η καταγωγή τπς αμφισβητείται. Πάντως, θεωρείται πιο πιθανή η εκδοχή, ότι ο σκύλος Δαλματίας ήλθε στα Βαλκάνια (ιδιαίτερα στη Δαλματία, εξού και η ονομασία του) με τσιγγάνους της Β. Ινδίας (εξού και η παλιότερη ονομασία του, Δείκτης της Βεγγάλης. Γρήγορα εξαπλώθηκε στη Δ. Ευρώπη, όπου χρησιμοποιούνταν ως κυνηγόσκυλο, αλλά κυρίως ως συνοδός αμαξών. Έγινε τόσο δημοφιλής, ώστε το 18ο αιώνα δε γινόταν μετακίνηση με άμαξα στη Μ. Βρετανία και Γαλλία χωρίς να τρέχουν δίπλα της ένα ζευγάρι σκύλων Δαλματίας, που εκτελούσαν χρέη φυλάκων κυρίως των ταξιδιωτών σε αυτό οφείλει και το παρώνυμιό του "ο σκύλος του καραβανιού".
Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 58-61 εκ. τα αρσενικά και 56-58 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 22-25 Kg), με σώμα που σε πλάγια όψη εγγράφεται σε ορθογώνιο. Μοιάζει αρκετά με Πόιντερ. Το ρύγχος του είναι αρκετά μακρύ. Τα αυτιά του έχουν μεσαίο μέγεθος, εκφύονται αρκετά ψηλά και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Η ουρά του είναι μεσαίου μήκους και σχηματίζει ελαφρύ τόξο προς τα πάνω. Το τρίχωμα είναι κοντό, πυκνό, σκληρό, γυαλιστερό, με πολύ ωραίο χρώμα' αυτό είναι λευκό με μαύρες ή καφέ βούλες, οι οποίες πρέπει να είναι ευκρινώς καθορισμένες (όχι ενωμένες) και ομοιόμορφα διασκορπισμένες σε όλο το σώμα. Το τρίχωμα των αυτιών και της ουράς πρέπει να έχει όσο το δυνατό πιο πολλές βούλες. Οι βούλες στο κεφάλι, τα άκρα και την ουρά πρέπει να είναι μικρότερες από εκείνες του υπόλοιπου σώματος. Δεν πρέπει να υπάρχουν μεγάλες κηλίδες. Αυτές, μπορεί να διαπιστωθεί ότι υπάρχουν από την ηλικία μιας ημέρας, γιατί τα νεογέννητα κουταβάκια γεννιούνται ολόλευκα και μόνο μετά τh 10η ημέρα εμφανίζονται οι βούλες. Σε περίπτωση ύπαρξης κηλίδας, αυτή θα εμφανιστεί από την πρώτη ημέρα της ζωής του κουταβιού σαν ένα μεγάλο μαύρο σημάδι που καλύπτει συνήθως το ένα μάτι και μερικές φορές το μισό κεφάλι.
Ο σκύλος Δαλματίας αφού κινδύνεψε με αφανισμό μετά την κατάργηση της μετακίνησης των ανθρώπων με άμαξες, σήμερα είναι ένας πολύ δημοφιλής σκύλος συντροφιάς, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως κυνηγόσκυλο "φέρμας" λόγω των πολύ αναπτυγμένων κυνηγετικών του χαρακτηριστικών. Κάποια προσοχή χρειάζεται στα κουτάβια που αγοράζονται, γιατί πολλά από αυτά γεννιούνται κουφά.
Η φυλή Αγγλική Μπουλντόγκ ή απλώς Μπουλντόγκ όπως συνήθως λέγεται, κατάγεται από τη Μ. Βρετανία και προέρχεται, κατά κύριο λόγο, από την επίσης αγγλική φυλή Μαστίφ. Όπως δηλώνει η ονομασία της (bull = ταύρος, dog = σκύλος) περιλάμβανε σκύλους κατάλληλους για αγώνες με ταύρους, το εθνικό σπορ των Βρετανών για αιώνες. Το 1850 οι αγώνες αυτοί κηρύχθηκαν παράνομοι και έτσι η φυλή Μπουλντόγκ έμεινε στην αφάνεια μέχρι το 1900 περίπου, οπότε ορισμένοι ζωόφιλοι ανέλαβαν να τη διασώσουν από την εξαφάνιση. Ο σκύλος της καινούργιας φυλής Μπουλντόγκ έμοιαζε πιο πολύ με βαρύσωμο σκύλο Μπόξερ, είχε χάσει όμως την αγριότητα και τα θηριώδη ένστικτά του και είχε γίνει ένας ήμερος, με φιλικές διαθέσεις σκύλος. Ανήκει στους Μολοσσούς.
- Ο σκύλος Μπουλντόγκ είναι ένας κοντόχοντρος, γεροδεμένος και δυνατός σκύλος (μέσο ύψος 40-45 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 25 Kg τα αρσενικά και 23 Kg τα θηλυκά). Το πρόσθιο τμήμα του σώματος είναι περισσότερο αναπτυγμένο και πιο μυώδες από το οπίσθιο. Το κεφάλι του είναι μεγάλο σε σχέση με το σώμα. Έχει χαρακτηριστικό προγναθισμό. Το ρύγχος είναι κοντό , φαρδύ (όψη "τσαλακωμένου") και πιο σκουρόχρωμο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα ("μάσκα"). Το δέρμα του κεφαλιού είναι χαλαρό με αποτέλεσμα να σχηματίζει βαθιές ρυτίδες στα μάγουλα και το ρύγχος. Τα μάτια του βρίσκονται σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους και τα αυτιά του είναι μικρά, ροδό- μορφα, εκφύονται ψηλά και πέφτουν ελαφρά στα πλάγια του κεφαλιού. Τα άκρα του είναι κοντά και γεροδεμένα' τα οπίσθια είναι πιο ψηλά από τα πρόσθια, τα οποία είναι στραβά και σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του στήθους. Η ουρά του είναι κοντή και ίσια ή ελικοειδής και το τρίχωμά του κοντό, απαλό και γυαλιστερό. Ο χρωματισμός του είναι λευκός, κόκκινος, "τιγρέ" ή λευκός με κηλίδες που ποικίλλουν από το ανοικτό ως το σκούρο καστανό. Ο μαύρος χρωματισμός δεν είναι επιτρεπτός.
Σήμερα, χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο ως σκύλος συντροφιάς.
Κατάγεται από τη Γαλλία, όπως μαρτυρεί και η ονομασία της. Οι αγώνες σκύλων με ταύρους ήταν δημοφιλείς, όχι μόνο στη Μ. Βρετανία και Ισπανία αλλά και στη Γαλλία, ιδιαίτερα στην περιοχή της Καστίλης. Για τη δημιουργία της φυλής αυτής χρησιμοποιήθηκαν κυρίως νανόσωμοι σκύλοι της Αγγλικής Μπουλντόγκ.
Ο σκύλος της Γαλλικής Μπουλντόγκ είναι πιο μικρόσωμος από εκείνον της Αγγλικής, αλλά πιο μεγαλόσωμος από τους σκύλους των άλλων φυλών τόυ (μέσο ύψος 25-35 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 6-12 Kg).Έχει όλα τα εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά του σκύλου της Αγγλικής Μπουλντόγκ, εκτός από τα αυτιά που είναι πιο μεγάλα και όρθια, σαν της νυχτερίδας. Αυτά του δίνουν μια περίεργη όψη στο πρόσωπο. Ακόμη, η ουρά του, που εκφύεται χαμηλά, πρέπει να κόβεται. Ο χρωματισμός του τριχώματος του είναι λευκός ή "τιγρέ" (λευκός με καστανές ραβδώσεις). Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
Η Τσόου Τσόου ή κινέζικη Σπιτς κατάγεται από την Κίνα. Είναι μια πολύ παλιά φυλή που είχε συνδεθεί άμεσα με τις θρησκευτικές παραδόσεις της Κίνας, σύμφωνα με τις οποίες ο σκύλος της ενλόγω φυλής ήταν ιερός και ικανός να διώχνει το πνεύμα του διαβόλου από τους ναούς. Η λέξη Τσόου Τσό- ου είναι παρεφθαρμένη αγγλική λέξη και σύμφωνα με μια εκδοχή σημαίνει τροφή1 αυτό αναφέρεται στην παλιότερη και σε κάποια έκταση και σημερινή συνήθεια των Κινέζων να τρώνε σκυλίσιο κρέας.
Ο σκύλος Τσόου Τσόου είναι μεσαίου μεγέθους (μέσο ύψος 46 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 24-27 Kg).Έχει μεγάλο, στρογγυλό και φαρδύ κεφάλι (λιονταρίσιο, όπως ανα-φέρεται από ορισμένους συγγραφείς). Τα αυτιά του είναι μικρά και όρθια, με κατεύθυνση προς τα μπροστά, έχουν τριγωνικό σχήμα και στρογγυλεμένες άκρες και εκφύονται ψηλά στο κεφάλι και σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Το ρύγχος του είναι φαρδύ και μαύρου χρώματος ("μάσκα") κατά τη νεαρή ηλικία. Η γλώσσα και τα χείλη του είναι συνήθως μελανά. Αυτό, μαζί με μια βαθειά ρυτίδα ανάμεσα στα μάτια που είναι μικρά, μαύρα και βαθουλωτά, δίνουν μια σκοτεινή και απειλητική έκφραση στο σκύλο αυτό. Τα άκρα του είναι κοντά και γεροδεμένα και η ουρά του εκφύεται ψηλά και τοποθετείται γυριστή πάνω στη ράχη, σαν του σκίουρου. Το τρίχωμά του είναι μεσαίου μήκους (μακρύτερο στην ουρά και τον τράχηλο, βραχύτερο στο ρύγχος και τα άκρα), πολύ πυκνό, απαλό και ίσιο, χρώματος μαύρου, κόκκινου, μπλε, μπεζ, γκρι ή σπανίως λευκό. Κηλίδες άλλου χρώματος δεν είναι επιτρεπτές.
Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
Έχει πατρίδα της το Θιβέτ (Shih Tzu σημαίνει λιοντάρι). Εκεί, χρησιμοποιούσαν παλιότερα σκύλους δύο τύπων: Ένα μεγάλο που τον είχαν έξω από το σπίτι για να διώχνει τους κλέφτες και ένα μικρό, που τον κρατούσαν μέσα στο σπίτι για να διώχνει τα κακά πνεύματα. Αυτός ο τελευταίος, που θεωρείται ο πρόγονος της σημερινής φυλής Σι Τζου, ζούσε στα σπίτια, τα μοναστήρια και τους ναούς του Θιβέτ και συμμετείχε σε θρησκευτικές τελετές (όπως κηδείες κτλ.) για να διώχνει το πνεύμα του διαβόλου. Οι σκύλοι της φυλής αυτής λοιπόν θεωρούνταν ιεροί και γι' αυτό πολύ λίγοι από αυτούς κατόρθωσαν να περάσουν τα σύνορα του Θιβέτ.
Ο σκύλος Σι Τζου είναι πολύ μικρόσωμος (μέσο ύψος 25 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 6-7 Kg) και το μήκος του σώματος του είναι μεγαλύτερο από το ύψος του.Έχει φαρδύ και στρογγυλό κεφάλι, κοντό και φαρδύ ρύγχος (επιτρέπεται ο προγναθισμός) και αυτιά μεγάλα, που κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και είναι σκεπασμένα με πλούσιο και μακρύ τρίχωμα. Η ουρά του είναι αρκετά μακριά, εκ- φύεται ψηλά και τοποθετείται γυριστή πάνω στη ράχη, σαν του σκίουρου έτσι όπως είναι καλυμμένη με μακρύ και πυκνό τρίχωμα, σχηματίζει ένα "βουναλάκι" στο πίσω μέρος του σώματος του. Το τρίχωμά του είναι μακρύ, πυκνό και ίσιο. Όλα τα χρώματα επιτρέπονται, πιο κοινό όμως είναι το λευκό σε συνδυασμό με γκρι, γκριζογάλανο ή καστανόμαυρο. Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
Η καταγωγή της χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στην Κ. και Β. Ευρώπη υπήρχαν παρόμοιοι σκύλοι που χρησίμευαν ως συνοδοί και φύλακες αγελών αγελάδων κατά τη με- τακίνησή τους' μετά την εξάπλωση των σιδηροδρόμων κινδύνεψαν να εξαφανιστούν. Ο σημερινός σκύλος Σνάουζερ ή Σκληρότριχος Πίντσερ ήλθε στη Γερμανία από την Ελβετία. Αναγνωρίστηκε ως φυλή το 1880.
Υπάρχει η φυλή Σνάουζερ Γίγαντας (μέσο ύψος 65-70 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 35 Kg), η Κανονική (μέσο ύψος 45-48 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 15 Kg) και η Νανόσωμη (μέσο ύψος 30-35 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 6-7 Kg). Αν εξαιρεθεί το σωματικό μέγεθος στο οποίο διαφέρουν τα άτομα αυτών των φυλών μεταξύ τους, τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους είναι παρόμοια.Έτσι, ο σκύλος της Κανονικής Σνάουζερ για παράδειγμα, που μοιάζει πάρα πολύ με Τερριέ, είναι ένας γεροδεμένος σκύλος με μακρύ και στενό κεφάλι και μακρύ και φαρδύ ρύγχος. Έχει μικρά αυτιά, που εκφύονται ψηλά και έχουν σχήμα V' οι άκρες τους, που κατευθύνονται προς τα κάτω, πρέπει να κόβονται, ώστε τελικά αυτά να στέκονται όρθια. Η ουρά του εκφύεται ψηλά και πρέπει να κόβεται στο ύψος του 2ου-4ου κοκκυγικού σπονδύλου. Το τρί- χωμά του είναι κοντό, ίσιο, πολύ σκληρό ("συρμάτινο") και έχει χρώμα κατάμαυρο1 πολύ συχνός είναι και ο σύνθετος χρωματισμός του αλατοπίπερου. Σε αυτόν, τα νεογέννητα κουταβάκια γεννιούνται κατάμαυρα και ύστερα αποκτούν το χρωματισμό των ενηλίκων. Το τρίχωμα είναι ιδιαίτερα μακρύ, πυκνό και σκληρό πάνω από τα μάτια (δασύτριχα φρύδια) και γύρω από το ρύγχος (γένεια και μουστάκια).
Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
Κυριότερες φυλές
- Πουντλ ή Κανίς (Poodle ή Caniche)
Τίποτε δεν είναι σίγουρο για την καταγωγή αυτής της τόσο δημοφιλούς φυλής. Το μόνο βέβαιο είναι ότι υπήρχε εδώ και 400 χρόνια. Σε ανάγλυφες παραστάσεις της αρχαίας Αιγύπτου, εμφανίζονται σκύλοι κουρεμένοι κατά παρόμοιο με τους σημερινούς Κανίς τρόπο, χωρίς όμως να είναι ακόμη εξακριβωμένο ότι πρόκειται για σκύλους χπς ίδιας φυλής. Τρεις χώρες διεκδικούν την καταγωγή της φυλής Κανίς- η διεκδίκηση αυτή στηρίζεται εκτός των άλλων και σε παλιούς πίνακες ζωγραφικής, παλιά συγγράμματα κτλ. Οι χώρες αυτές είναι η Γερμανία, η Ρωσία και η Γαλλία. Στη Γαλλία, ονομάστηκε αρχικά Κανίς αβιάριους ακουάντικους ή Μπαρμπέτ, ονομασία που ανήκει και σε άλλους σκύλους που κυνηγούσαν υδρόβια θηραματικά πτηνά. Στη Γερμανία, πρωτονομάστηκε Πουντλ, που σημαίνει "κάποιον που πέφτει στο νερό", λόγω της κυνηγετικής του ικανότητας στο κυνήγι θηραμάτων αυτού του είδους1 ο γερμανικός σκύλος Πουντλ ήταν μεγαλόσωμος, συνήθως κατάμαυρος. Σήμερα, θεωρείται ότι ο γερμανικός Πουντλ (πιθανώς και ο βελγικός και ολλανδικός που ονομαζόταν Πέντελ) μεταφέρθηκε στη Γαλλία, όπου απέκτησε την ονομασία Κανίς, έγινε πιο λεπτοκαμωμένος και χρησιμοποιήθηκε επίσης στο κυνήγι υδρόβιων θηραματικών πτηνών. Ο ρωσικός σκύλος Κανίς ήταν χαρακτηριστικό κυνηγόσκυλο δίωξης, λιγότερο βαρύσωμο από το γερμανικό (γι' αυτό άλλωστε χρησιμοποιήθηκε για να ελαφρύνει κάπως το βαρύσωμο γερμανικό). Από τη Γαλλία το 17ο αιώνα μεταφέρθηκε στη Μ. Βρετανία. Παρόλο ότι δεν είναι εξακριβωμένη η καταγωγή της φυλής Πουντλ, είναι σίγουρο ότι οι τρεις σημερινοί τύποι της, δηλαδή ο Κανονικός, η Μινιατούρα και ο Τόυ ή "τσέπης " προϋπήρχαν από πολύ παλιά. Ο αγγλικός Τόυ-Κανίς χρησίμευε για την ανεύρεση ειδικών μανιταριών (τρούφες).Οι τρεις τύποι σκύλων Πουντλ έχουν κοινά εξωτερικά μορφολογικά γνωρίσματα. Διαφέρουν μόνο στο σωματικό μέγεθος.Έτσι, ο Κανονικός έχει μέσο ύψος αρσενικού από 38 cm και πάνω, η Μινιατούρα 38-28 cm και ο Τόυ 28 cm και κάτω. Το μέσο σωματικό βάρος των σκύλων των τριών τύπων είναι 22,12 και 7 Kg, αντίστοιχα. Τα κοινά μορφολογικά χαρακτηριστικά είναι: Ρύγχος μακρύ και λεπτό' αυτιά που εκφύονται στο ύψος περίπου των ματιών και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού1 ουρά που εκφύεται ψηλά και πρέπει να κόβεται στο V3 ως 1/4 του όλου μήκους της1 τρίχωμα σκληρό και πολύ κατσαρό ή με βοστρύχους1 το χρώμα του είναι μαύρο, λευκό, καστανό, βερυ- κοκί ή ασημί. Το τρίχωμα του Κανίς, συνήθως, κουρεύεται. Είναι μια συνήθεια που έμεινε από την εποχή που ο σκύλος Κανίς χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι για υδρόβια θη- ραματικά πτηνά και έπρεπε να προστατευθεί και από την υγρασία, αλλά και από τα χόρτα και τα αγκάθια που μπερδεύονταν στο τρί- χωμά του.Έτσι, επινοήθηκε ένας τρόπος κουρέματος που άφηνε γυμνά τα πίσω άκρα (για να διευκολύνεται το κολύμπι) και καλυμμένες τις αρθρώσεις (για προστασία από την υγρασία), το στήθος και τους ώμους (για προστασία των πνευμόνων). Αλλά και τα κορδε- λάκια που συνηθίζεται να βάζουν σήμερα στα Κανίς για λόγους ομορφιάς είναι απομεινάρι της παλιάς συνήθειας των κυνηγών να τα κρεμούν κατά τη διάρκεια του κυνηγιού, για να μπορούν να εντοπίζουν εύκολα το λαγωνικό Κανίς. Σήμερα, υπάρχουν διάφοροι τύποι κουρέματος, οι πιο συνηθισμένοι και αυτοί που γίνονται δεκτοί στους διαγωνισμούς ομορφιάς είναι ο ηπειρωτικός (continental) και ο αγγλικός (english saddle), καθώς και ο τύπος του κουταβιού (puppy).
Είναι ο δημοφιλέστερος ίσως σκύλος συντροφιάς, ο επικρατέστερος των αγώνων ομορφιάς και ο πρωταγωνιστής στις παραστάσεις τσίρκου. Λόγω της μεγάλης του εξυπνάδας εκπαιδεύεται εύκολα.
- Δαλματίας (Dalmatian)
Η καταγωγή τπς αμφισβητείται. Πάντως, θεωρείται πιο πιθανή η εκδοχή, ότι ο σκύλος Δαλματίας ήλθε στα Βαλκάνια (ιδιαίτερα στη Δαλματία, εξού και η ονομασία του) με τσιγγάνους της Β. Ινδίας (εξού και η παλιότερη ονομασία του, Δείκτης της Βεγγάλης. Γρήγορα εξαπλώθηκε στη Δ. Ευρώπη, όπου χρησιμοποιούνταν ως κυνηγόσκυλο, αλλά κυρίως ως συνοδός αμαξών. Έγινε τόσο δημοφιλής, ώστε το 18ο αιώνα δε γινόταν μετακίνηση με άμαξα στη Μ. Βρετανία και Γαλλία χωρίς να τρέχουν δίπλα της ένα ζευγάρι σκύλων Δαλματίας, που εκτελούσαν χρέη φυλάκων κυρίως των ταξιδιωτών σε αυτό οφείλει και το παρώνυμιό του "ο σκύλος του καραβανιού".Ο σκύλος της φυλής αυτής είναι μεγαλόσωμος (μέσο ύψος 58-61 εκ. τα αρσενικά και 56-58 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 22-25 Kg), με σώμα που σε πλάγια όψη εγγράφεται σε ορθογώνιο. Μοιάζει αρκετά με Πόιντερ. Το ρύγχος του είναι αρκετά μακρύ. Τα αυτιά του έχουν μεσαίο μέγεθος, εκφύονται αρκετά ψηλά και κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού. Η ουρά του είναι μεσαίου μήκους και σχηματίζει ελαφρύ τόξο προς τα πάνω. Το τρίχωμα είναι κοντό, πυκνό, σκληρό, γυαλιστερό, με πολύ ωραίο χρώμα' αυτό είναι λευκό με μαύρες ή καφέ βούλες, οι οποίες πρέπει να είναι ευκρινώς καθορισμένες (όχι ενωμένες) και ομοιόμορφα διασκορπισμένες σε όλο το σώμα. Το τρίχωμα των αυτιών και της ουράς πρέπει να έχει όσο το δυνατό πιο πολλές βούλες. Οι βούλες στο κεφάλι, τα άκρα και την ουρά πρέπει να είναι μικρότερες από εκείνες του υπόλοιπου σώματος. Δεν πρέπει να υπάρχουν μεγάλες κηλίδες. Αυτές, μπορεί να διαπιστωθεί ότι υπάρχουν από την ηλικία μιας ημέρας, γιατί τα νεογέννητα κουταβάκια γεννιούνται ολόλευκα και μόνο μετά τh 10η ημέρα εμφανίζονται οι βούλες. Σε περίπτωση ύπαρξης κηλίδας, αυτή θα εμφανιστεί από την πρώτη ημέρα της ζωής του κουταβιού σαν ένα μεγάλο μαύρο σημάδι που καλύπτει συνήθως το ένα μάτι και μερικές φορές το μισό κεφάλι.
Ο σκύλος Δαλματίας αφού κινδύνεψε με αφανισμό μετά την κατάργηση της μετακίνησης των ανθρώπων με άμαξες, σήμερα είναι ένας πολύ δημοφιλής σκύλος συντροφιάς, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως κυνηγόσκυλο "φέρμας" λόγω των πολύ αναπτυγμένων κυνηγετικών του χαρακτηριστικών. Κάποια προσοχή χρειάζεται στα κουτάβια που αγοράζονται, γιατί πολλά από αυτά γεννιούνται κουφά.
- Αγγλική Μπουλντόγκ (Bulldog)
Η φυλή Αγγλική Μπουλντόγκ ή απλώς Μπουλντόγκ όπως συνήθως λέγεται, κατάγεται από τη Μ. Βρετανία και προέρχεται, κατά κύριο λόγο, από την επίσης αγγλική φυλή Μαστίφ. Όπως δηλώνει η ονομασία της (bull = ταύρος, dog = σκύλος) περιλάμβανε σκύλους κατάλληλους για αγώνες με ταύρους, το εθνικό σπορ των Βρετανών για αιώνες. Το 1850 οι αγώνες αυτοί κηρύχθηκαν παράνομοι και έτσι η φυλή Μπουλντόγκ έμεινε στην αφάνεια μέχρι το 1900 περίπου, οπότε ορισμένοι ζωόφιλοι ανέλαβαν να τη διασώσουν από την εξαφάνιση. Ο σκύλος της καινούργιας φυλής Μπουλντόγκ έμοιαζε πιο πολύ με βαρύσωμο σκύλο Μπόξερ, είχε χάσει όμως την αγριότητα και τα θηριώδη ένστικτά του και είχε γίνει ένας ήμερος, με φιλικές διαθέσεις σκύλος. Ανήκει στους Μολοσσούς.- Ο σκύλος Μπουλντόγκ είναι ένας κοντόχοντρος, γεροδεμένος και δυνατός σκύλος (μέσο ύψος 40-45 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 25 Kg τα αρσενικά και 23 Kg τα θηλυκά). Το πρόσθιο τμήμα του σώματος είναι περισσότερο αναπτυγμένο και πιο μυώδες από το οπίσθιο. Το κεφάλι του είναι μεγάλο σε σχέση με το σώμα. Έχει χαρακτηριστικό προγναθισμό. Το ρύγχος είναι κοντό , φαρδύ (όψη "τσαλακωμένου") και πιο σκουρόχρωμο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα ("μάσκα"). Το δέρμα του κεφαλιού είναι χαλαρό με αποτέλεσμα να σχηματίζει βαθιές ρυτίδες στα μάγουλα και το ρύγχος. Τα μάτια του βρίσκονται σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους και τα αυτιά του είναι μικρά, ροδό- μορφα, εκφύονται ψηλά και πέφτουν ελαφρά στα πλάγια του κεφαλιού. Τα άκρα του είναι κοντά και γεροδεμένα' τα οπίσθια είναι πιο ψηλά από τα πρόσθια, τα οποία είναι στραβά και σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του στήθους. Η ουρά του είναι κοντή και ίσια ή ελικοειδής και το τρίχωμά του κοντό, απαλό και γυαλιστερό. Ο χρωματισμός του είναι λευκός, κόκκινος, "τιγρέ" ή λευκός με κηλίδες που ποικίλλουν από το ανοικτό ως το σκούρο καστανό. Ο μαύρος χρωματισμός δεν είναι επιτρεπτός.
Σήμερα, χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο ως σκύλος συντροφιάς.
- Γαλλική Μπουλντόγκ (French Bulldog)
Κατάγεται από τη Γαλλία, όπως μαρτυρεί και η ονομασία της. Οι αγώνες σκύλων με ταύρους ήταν δημοφιλείς, όχι μόνο στη Μ. Βρετανία και Ισπανία αλλά και στη Γαλλία, ιδιαίτερα στην περιοχή της Καστίλης. Για τη δημιουργία της φυλής αυτής χρησιμοποιήθηκαν κυρίως νανόσωμοι σκύλοι της Αγγλικής Μπουλντόγκ.Ο σκύλος της Γαλλικής Μπουλντόγκ είναι πιο μικρόσωμος από εκείνον της Αγγλικής, αλλά πιο μεγαλόσωμος από τους σκύλους των άλλων φυλών τόυ (μέσο ύψος 25-35 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 6-12 Kg).Έχει όλα τα εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά του σκύλου της Αγγλικής Μπουλντόγκ, εκτός από τα αυτιά που είναι πιο μεγάλα και όρθια, σαν της νυχτερίδας. Αυτά του δίνουν μια περίεργη όψη στο πρόσωπο. Ακόμη, η ουρά του, που εκφύεται χαμηλά, πρέπει να κόβεται. Ο χρωματισμός του τριχώματος του είναι λευκός ή "τιγρέ" (λευκός με καστανές ραβδώσεις). Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
- Τσόου Τσόου (Chow Chow)
Η Τσόου Τσόου ή κινέζικη Σπιτς κατάγεται από την Κίνα. Είναι μια πολύ παλιά φυλή που είχε συνδεθεί άμεσα με τις θρησκευτικές παραδόσεις της Κίνας, σύμφωνα με τις οποίες ο σκύλος της ενλόγω φυλής ήταν ιερός και ικανός να διώχνει το πνεύμα του διαβόλου από τους ναούς. Η λέξη Τσόου Τσό- ου είναι παρεφθαρμένη αγγλική λέξη και σύμφωνα με μια εκδοχή σημαίνει τροφή1 αυτό αναφέρεται στην παλιότερη και σε κάποια έκταση και σημερινή συνήθεια των Κινέζων να τρώνε σκυλίσιο κρέας.Ο σκύλος Τσόου Τσόου είναι μεσαίου μεγέθους (μέσο ύψος 46 εκ. τα θηλυκά και μέσο σωματικό βάρος 24-27 Kg).Έχει μεγάλο, στρογγυλό και φαρδύ κεφάλι (λιονταρίσιο, όπως ανα-φέρεται από ορισμένους συγγραφείς). Τα αυτιά του είναι μικρά και όρθια, με κατεύθυνση προς τα μπροστά, έχουν τριγωνικό σχήμα και στρογγυλεμένες άκρες και εκφύονται ψηλά στο κεφάλι και σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Το ρύγχος του είναι φαρδύ και μαύρου χρώματος ("μάσκα") κατά τη νεαρή ηλικία. Η γλώσσα και τα χείλη του είναι συνήθως μελανά. Αυτό, μαζί με μια βαθειά ρυτίδα ανάμεσα στα μάτια που είναι μικρά, μαύρα και βαθουλωτά, δίνουν μια σκοτεινή και απειλητική έκφραση στο σκύλο αυτό. Τα άκρα του είναι κοντά και γεροδεμένα και η ουρά του εκφύεται ψηλά και τοποθετείται γυριστή πάνω στη ράχη, σαν του σκίουρου. Το τρίχωμά του είναι μεσαίου μήκους (μακρύτερο στην ουρά και τον τράχηλο, βραχύτερο στο ρύγχος και τα άκρα), πολύ πυκνό, απαλό και ίσιο, χρώματος μαύρου, κόκκινου, μπλε, μπεζ, γκρι ή σπανίως λευκό. Κηλίδες άλλου χρώματος δεν είναι επιτρεπτές.
Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
- Σι Τζου (Shih Tzu)
Έχει πατρίδα της το Θιβέτ (Shih Tzu σημαίνει λιοντάρι). Εκεί, χρησιμοποιούσαν παλιότερα σκύλους δύο τύπων: Ένα μεγάλο που τον είχαν έξω από το σπίτι για να διώχνει τους κλέφτες και ένα μικρό, που τον κρατούσαν μέσα στο σπίτι για να διώχνει τα κακά πνεύματα. Αυτός ο τελευταίος, που θεωρείται ο πρόγονος της σημερινής φυλής Σι Τζου, ζούσε στα σπίτια, τα μοναστήρια και τους ναούς του Θιβέτ και συμμετείχε σε θρησκευτικές τελετές (όπως κηδείες κτλ.) για να διώχνει το πνεύμα του διαβόλου. Οι σκύλοι της φυλής αυτής λοιπόν θεωρούνταν ιεροί και γι' αυτό πολύ λίγοι από αυτούς κατόρθωσαν να περάσουν τα σύνορα του Θιβέτ.Ο σκύλος Σι Τζου είναι πολύ μικρόσωμος (μέσο ύψος 25 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 6-7 Kg) και το μήκος του σώματος του είναι μεγαλύτερο από το ύψος του.Έχει φαρδύ και στρογγυλό κεφάλι, κοντό και φαρδύ ρύγχος (επιτρέπεται ο προγναθισμός) και αυτιά μεγάλα, που κρέμονται στα πλάγια του κεφαλιού και είναι σκεπασμένα με πλούσιο και μακρύ τρίχωμα. Η ουρά του είναι αρκετά μακριά, εκ- φύεται ψηλά και τοποθετείται γυριστή πάνω στη ράχη, σαν του σκίουρου έτσι όπως είναι καλυμμένη με μακρύ και πυκνό τρίχωμα, σχηματίζει ένα "βουναλάκι" στο πίσω μέρος του σώματος του. Το τρίχωμά του είναι μακρύ, πυκνό και ίσιο. Όλα τα χρώματα επιτρέπονται, πιο κοινό όμως είναι το λευκό σε συνδυασμό με γκρι, γκριζογάλανο ή καστανόμαυρο. Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
- Σνάουζερ (Schnauzer)
Η καταγωγή της χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στην Κ. και Β. Ευρώπη υπήρχαν παρόμοιοι σκύλοι που χρησίμευαν ως συνοδοί και φύλακες αγελών αγελάδων κατά τη με- τακίνησή τους' μετά την εξάπλωση των σιδηροδρόμων κινδύνεψαν να εξαφανιστούν. Ο σημερινός σκύλος Σνάουζερ ή Σκληρότριχος Πίντσερ ήλθε στη Γερμανία από την Ελβετία. Αναγνωρίστηκε ως φυλή το 1880.Υπάρχει η φυλή Σνάουζερ Γίγαντας (μέσο ύψος 65-70 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 35 Kg), η Κανονική (μέσο ύψος 45-48 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 15 Kg) και η Νανόσωμη (μέσο ύψος 30-35 εκ. και μέσο σωματικό βάρος 6-7 Kg). Αν εξαιρεθεί το σωματικό μέγεθος στο οποίο διαφέρουν τα άτομα αυτών των φυλών μεταξύ τους, τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους είναι παρόμοια.Έτσι, ο σκύλος της Κανονικής Σνάουζερ για παράδειγμα, που μοιάζει πάρα πολύ με Τερριέ, είναι ένας γεροδεμένος σκύλος με μακρύ και στενό κεφάλι και μακρύ και φαρδύ ρύγχος. Έχει μικρά αυτιά, που εκφύονται ψηλά και έχουν σχήμα V' οι άκρες τους, που κατευθύνονται προς τα κάτω, πρέπει να κόβονται, ώστε τελικά αυτά να στέκονται όρθια. Η ουρά του εκφύεται ψηλά και πρέπει να κόβεται στο ύψος του 2ου-4ου κοκκυγικού σπονδύλου. Το τρί- χωμά του είναι κοντό, ίσιο, πολύ σκληρό ("συρμάτινο") και έχει χρώμα κατάμαυρο1 πολύ συχνός είναι και ο σύνθετος χρωματισμός του αλατοπίπερου. Σε αυτόν, τα νεογέννητα κουταβάκια γεννιούνται κατάμαυρα και ύστερα αποκτούν το χρωματισμό των ενηλίκων. Το τρίχωμα είναι ιδιαίτερα μακρύ, πυκνό και σκληρό πάνω από τα μάτια (δασύτριχα φρύδια) και γύρω από το ρύγχος (γένεια και μουστάκια).
Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς.
Εκτός από τις φυλές σκύλων γενικής χρησιμότητας που προαναφέρθηκαν και είναι οι περισσότερο διεθνώς γνωστές, υπάρχουν και άλλες, όπως:
1) Κίσχουντ (η εθνική φυλή της Ολλανδίας)
2) Λάσα Άπσο (κατάγεται από το Θιβέτ και ο σκύλος της φυλής αυτής παρόλο ότι το όνομά του στην πατρίδα του σημαίνει γίδα, είναι γνωστός σαν το "λιοντάρι που γαβγίζει")
3) Μπόστον Teppie (αμερικάνικη φυλή, προέρχεται από διασταύρωση σκύλων Αγγλικού Μπουλντόγκ, Γαλλικού Μπουλντόγκ, Μπόξερ και Μπουλ Τερριέ και σύμφωνα με άλλη ταξινόμηση κατατάσσεται στην ομάδα των Τερριέ) κ.ά.
Πηγή : viozois.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου